Jans Kunstenaar van de Week

Deze Janskweek zal de laatste voor de zomervakantie zijn en misschien zoek je nog ideetjes voor een uitstapje. Voila: Maastricht, Bonnefantenmuseum: Berlinde De Bruyckere Tilburg, Museum De Pont: Kasper Bosmans Antwerpen, Middelheim: Congoville - zie eerdere post Antwerpen: Antwerp Photo Kunstenfestival Watou Leuven, M Museum: Vincent Geyskens - zie eerdere post Oudenaarde, MOU: Johan Taghon - zie eerdere post Brugge, Groeningemuseum: Sanam Khatibi - zie eerdere post En vandaag stel ik Erwin Olaf voor, van wie je recent werk kan gaan bekijken op Antwerp Photo. Erwin Olaf is een Nederlands fotograaf die wereldberoemd werd met heel expliciete foto's van mooie mensen, super esthetisch en gestileerd in scène gezet. Erwin Olaf is ook (als bekende homo) een uitgesproken voorvechter van gelijke rechten. Hij kan het goed zeggen en houdt zich niet in, dus hij stampte wel vaak tegen de schenen. Iets wat hij zich kon permitteren - de grote modemerken

Binnenkort opent er in De Garage in Mechelen (een heel mooie openbare tentoonstellingsruimte) een tentoonstelling met werk van Rein Dufait. Geboren in 1990, dus heel jong, maar wel bezig met het uitbouwen van een interessant oeuvre. Vlakbij de ingang van het SMAK (links van de ingang, bij het buitenterras van het SMAKcafé) staat een betonnen zuil van hem. Het werk is typerend, al is Dufait het type kunstenaar die heel diverse dingen maakt en met heel verscheidene dingen werkt - natuurlijk en gevonden materiaal, zand, cement, karton... Het gaat hem heel vaak meer om het proces dan om de precieze uitkomst. Zelf zei hij (in het tijdschrift HART): “Ik kan eigenlijk werken met alles wat voorhanden is en wil uitzoeken wat er mogelijk mee is, wat je kan en niet kan, tot wat het uiteindelijke resultaat wordt.” Het beeld, dat er sedert 2016 staat, heet Malkolos en is 'in situ' (ter plekke) gemaakt voor het S.M.A.K. Als een totempaal of een moderne Griekse zuil contrasteert het wer

Vandaag bespreek ik iemand wier werk helemaal anders is dan alles wat ik al besproken heb. Roos Vandekerckhove maakt namelijk gebruiksvoorwerpen: tapijten, sjaals, tassen. Objecten waarvoor een groot vakmanschap nodig is van de vrouwen en mannen die weven, tuften, scheren en groot kunstenaarschap om in lijnen, vlakken en texturen het licht te vangen, de zon en het leven wer te geven. Ik vind haar werk prachtig. Ik ontdekte haar werk per toeval toen ik over een andere kunstenaar las met wie ze een gezamenlijke tentoonstelling had gehad. Ik lees dat Roos Vandekerckhove eerst in de modewereld meedraaide, maar zich daarna richtte op de tapijtkunst. Ze woonde een tijd in Marokko, waar ze nu nog haar ontwerpen volgens aloude, ambachtelijke technieken (knopen) laat uitvoeren door thuiswerksters. Haar tapijten zijn uit 100 % schapenwol gemaakt, dat met de hand geverfd is. Zelf omschrijft ze haar beeldtaal als "een interpretatie van beelden vanuit de omgeving waar ze samen met haar gezin

Ik kreeg zopas in mijn mailbox een uitnodiging voor de persvoorstelling van de komende tentoonstelling van Vincent Geyskens in M Leuven. Die tentoonstelling loopt van 28 mei tot 5 september 2021. Geen idee hoe ik op de perslijst ben verzeild, maar ik dacht: ah juist, die moeten we eens bespreken in Janskweek. Geyskens is een van die mensen die compromisloos oncommercieel zijn. 'An artists' artist', noemen ze zo iemand ook wel. Ik neem aan dat zijn 'day job' als artistiek docent aan het KASK ervoor zorgt dat hij niet hoeft te verhongeren. Ik heb zijn werk voor het eerst, denk ik, in 2012 gezien in een solotentoonstelling in het SMAK. De titel van de tentoonstelling was 'UnDEAD'. Het is niet het soort werk waarvan je zegt: o hoe schoon ;) Eerder is het een exploratie van wat het vandaag de dag kan betekenen om schilderkunst te beoefenen. Om te beginnen, kan je zeker niet al zijn werk simpelweg 'geschilderd' noemen. Hij ma