Jans Kunstenaar van de Week

Hadassah Emmerich is een Nederlandse schilder, in 74 geboren in Nederland. Ze woont nu in Brussel. Ze studeerde in Maastricht, Antwerpen en Londen. In haar kleurrijke en mysterieuze schilderijen en installaties behandelt Emmerich thema's zoals identiteit en het (vrouwelijk) lichaam, representaties van het exotische en de dialoog tussen abstractie en figuratie. Ze vertrekt vanuit oude fotografieboeken, advertenties en kunstboeken en brengt die beelden in kaleidoskopische montages samen. Daarvoor gebruikt ze zowel druktechnieken als schilderwerk. Haar multiculturele achtergrond lijkt wel te vechten in haar werken - het uitbundige kleurenpalet van een zuiderse ziel gecombineerd of gecontrasteerd met koude grijstonen veroorzaakt een verwarrend of enigmatisch geheel. Ook speelt ze met abstractie versus figuratieve elementen, met verwijzingen naar de modernistische schilderkunst (je weet wel, die begin twintigste eeuw ontstond, met helder afgebakende kleurvlakken, geabstraheerde vormen,

De eerste foto toon ik (1) omdat het werk van Florence Hutchings redelijk indrukwekkend is, (2) omdat de meneer naast het werk je een idee geeft van de schaal van haar werken en (3) omdat het een voorbeeldje is van #peoplematchingartworks (je moet maar eens kijken op Instagram). Over Florence Hutchings kan ik niet veel zeggen - het is een jonge Britse schilder, student aan het Slade institute in Londen. Ze schildert met overdonderende kleuren; haar onderwerpen zijn alledaagse taferelen die ze krachtig neerzet, met geabstraheerde vormen die sterk aan Matisse doen denken. Ze vertrekt van schetsen op klein formaat, die ze dan uitzet op doek. Daardoor heeft ze haar compositie al vooraf juist, maar behoudt ze een losheid die je minder hebt als je meteen op doek gaat werken. Ze brengt dan lagen kleur aan, en bewerkt haar oppervlak op de meest diverse manieren: ze schildert nu eens pasteus , dan weer erg mager ; ze krast weg en kleeft stukken papier; ze werkt met tape en ze overschildert d

Conrad Willems is een jonge Vlaamse beeldhouwer, die zijn sculpturen combineert met tekeningen en performances. Hij noemt zichzelf een "visueel kunstenaar" - geometrie, herhaling en modulariteit zijn 3 basisprincipes waar hij mee werkt. Laten we beginnen met een performance . Op zijn site beschrijft hij zijn "Deconstruction I": hij droeg een maand lang bakstenen naar boven op het dak van het Geraard de Duivelsteen (naast de Wijnaert) en gooide de stenen dan een voor een naar beneden. Meer dan anderhalf ton stenen, dus. Iedere week zette hij een ander bouwvergunningsbord waarop hij zogenaamd een renovatie aankondigde van het 13e-eeuwse gotische gebouw. Dat is sedert de middeleeuwen vaak verbouwd, en nu zouden zogenaamd de kantelen worden verwijderd, of zou het gebouw in moderne stijl herbouwd worden. Het gaat dus over "fake news", de vraag hoe je om moet gaan met gebouwen die zich voordoen als middeleeuws maar eigenlijk onherkenbaar verminkt zijn, en zo mee

Volgende week, vrijdag 15 maart 2019 vanaf 20 uur is één van de grootste kunstevenementen van het jaar in Gent: de heropening van het SMAK na ruim een maand sluiting voor een nieuwe, grote tentoonstelling ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van het museum dat Gent wereldberoemd heeft gemaakt. Gratis, veel schoon volk, en twee machtige tentoonstellingen. Hou volgende week vrijdag vrij. De collectietentoonstelling ga ik niet bespreken, al ga ik wel minstens een paar keer kijken. Ook in het MSK staan 3 toppers - ‘The Aeromodeller’ van Panamarenko, ‘Wirtschaftswerte’ van Joseph Beuys en ‘Le Décor et son Double’ van Daniel Buren. Moet je zien! Maar, daar gaat janskweek niet over. Neen, we ontdekken levende kunstenaars die het ontdekken waard zijn. En dan komen we onvermijdelijk bij Leyla Aydoslu uit. Een Gentse beeldhouwer (oud-studente van KASK) die werkt met gevonden materialen, stukken bouwmaterialen die ze combineert op een heel menselijke schaal. Door de keuze van materialen

Bieke Depoorter is een jonge Vlaamse fotografe, oud-studente van KASK en lid van Magnum Photographers (een wereldberoemd collectief van fotografen, waar ook Carl De Keyzer deel van uitmaakt). Ze raakte al snel bekend met haar foto's van mensen bij wie ze één nacht was blijven logeren: in Siberië, New York of Egypte trok ze helemaal alleen rond, raakte in gesprek met mensen en ging daar overnachten. Ze fotografeerde hrt grwone leven, in de living, badkamer of slaapkamer. "Door die overnachtingen bij mensen thuis werd mijn werk intiemer. Veel mensen die me binnenlieten, zijn eenzaam en vertelden heel veel over hun leven. Ik deelde ook veel met hen. Het was een wisselwerking, dat is belangrijk voor mij", legt ze uit. (bron: VRT ) Deze foto komt uit de reeks "Ou Menya", waarvoor ze driemaal Siberië doorkruiste met de Trans-Siberische spoorlijn. Ze had een blaadje papier bij zich met in het Russisch:"Ik zoek een plek om te slapen, want ik heb niet veel geld.