Rachel Whiteread is een Britse beeldhouwer die bekend staat om haar heel eigen manier van werken - ze maakt (reusachtige) afgietsels van alledaagse objecten en ruimtes. Ze was in 1993 de eerste vrouw die de prestigieuze Turner Prize won - een Britse prijs voor hedendaagse kunst die wordt beschouwd als een soort Nobelprijs voor de kunst. (Andere winnaars onder andere Antony Gormley, Anish Kapoor, Damien Hirst). Haar werk is enerzijds erg vrouwelijk: afgietsels (in siliconen, synthetische hars, beton, ...) van matrassen, warmwaterflessen (die een kind mee in bed neemt), wastafels,... Anderzijds is het door de vaak reusachtige schaal ook ongelooflijk indrukwekkend. Zo heeft ze afgietsels gemaakt van traphallen, huizen, bibliotheken... In mijn ogen is haar werk het sterkst als ze " negatieve ruimte " zichtbaar maakt. Negatieve ruimte is een kunstenaarsterm voor de ruimte tussen en rond een object. Letterlijk dat waar je meestal niet naar kijkt - maar een kunstenaar dus wel. Haar...
Iedere week een kunstenaar. Een levende kunstenaar, en dus per definitie hedendaagse kunst.