Jans Kunstenaar van de Week

Zondag 29 september opent een tentoonstelling die nog tot eind van de kerstvakantie (tot 12-01-2020, gesloten op 24 december 2019 en 1 januari 2020) loopt (zodat je er nog naartoe kan) in ... Le Grand Hornu. Ze heet "De bijen van het onzichtbare en toont werken van een tiental hedendaagse kunstenaars rond het thema van "het onzichtbare". Voorwaar, als je het onzichtbare kan gaan bekijken, dan moet je dat doen! En: Le Grand Hornu is een top plaats, een van mijn favoriete museums. Het is een gewezen mijnsite waarvan de cirkelvormig gebouwde lokalen gerestaureerd zijn tot musea (waarvan één voor hedendaagse kunst) en een goed restaurant. De tentoonstelling toont werken die verband houden met het mythologische of het mystieke, zoals tekeningen van Thierry De Cordier, Ricardo Brey, Mario Merz, Angel Vergara en Jean-Marie Bytebier. Over Jean-Marie Bytebier gaat het dus vandaag. Hij is oud-leraar van één van de lezers van deze blog, dus ik treed schoorvoetend :) Jean-Marie Byt

Soms vind ik (het werk van) een kunstenaar zo indrukwekkend dat ik er in deze blog niet mee aan de slag durf. Een voorbeeld is Mark Manders. (Bruce Nauman is er zo nog een, maar aan die informatie heb jij als lezer uiteraard niet veel.) Mark Manders dus. Ik heb zijn werk al vaak gezien, onder andere in het SMAK waar nog tot 29 sept de eerste "Highlights of a Collection" loopt met o.a. een werk van Manders. Mark Manders is een beeldhouwer (al maakt hij - ik zou zeggen "uiteraard" - ook tekeningen, films, ...). Vele van zijn werken kan je "installaties" noemen: een combinatie van elementen in een ruimte, die samen het werk uitmaken. Manders zegt dat hij eigenlijk maar één werk maakt, zijn “Zelfportret als gebouw”. Hij ziet dus al zijn "werken" als deel uitmakend van een groter, coherent geheel. Alles is met elkaar verbonden en hoe meer je werk van hem ziet, hoe meer je het begrijpt. Want het is niet zomaar in een-twee-drie uit te leggen. Ik ga me

Enkele weken geleden verscheen in de krant een artikeltje over het werk van Koen Vanmechelen. Nou ja ... een buurman van het provinciaal domein De Palingbeek had een grote plastic kip geplaatst vlakbij de installatie ‘ComingWorldRememberMe’. De kip lijkt te staan kijken naar het grote ei dat deel uitmaakt van het kunstwerk. Humor is een vaak voorkomend element in hedendaagse kunst, dus: dit moet kunnen! Het kunstwerk ‘ComingWorldRememberMe’ was het resultaat van een kunstproject in het kader van de herdenking van de honderdste verjaardag van de eerste wereldoorlog. Koen Vanmechelen bedacht de installatie, die bestond uit 600.000 beeldjes - één voor elk van de slachtoffers die tijdens WOI het leven lieten in België. Die beeldjes werden door vrijwilligers gemaakt tussen 2014 en 2018. De opbrengst (deelnemers betaalden een kleine som om deel te nemen aan de workshops) ging naar goede doelen in Afrika. Daarna werden de 600.000 beeldjes geplaatst in het niemandsland in domein De Palingbee