Jans Kunstenaar van de Week

Ook Stief Desmet is een jonge kunstenaar die in zijn sculpturen heel uitdrukkelijk het maakproces laat zien. Zijn sculpturen zijn veelal dieren, die heel traditioneel gemaakt zijn (bronzen beelden), maar waaruit stukken weggesneden zijn. De snijvlakken zijn glanzend en spiegelend. Zo betrekken ze de omgeving en de kijker. Het hert hieronder is bovendien gecombineerd met (in brons afgegoten) takken van de appelboom - het dagelijkse leven wordt betrokken in het beeld. Het werk hierboven staat op de pier van Oostende - een werk dat is gemaakt in het kader van Beaufort 2018. Een bezoek aan dit werk wordt het hoogtepunt van de staf tweedaagse in augustus 2018.

De eerste keer dat ik werk van Nadia Naveau zag, was in Oostende in augustus 2017. De twee werken die je hieronder ziet stonden daar. Nadia Naveau maakt vaak in klei beelden, die ze dan afgiet in diverse materialen. Ze combineert materialen en technieken als een soort collage in 3D. Ze laat ook heel vaak de zichtbare sporen van haar bewerking zien. Dat is ook een echt hedendaagse techniek. In de schilderkunst spreekt men dan vaak van "pentiti" (je ziet waar dingen overschilderd zijn). In de werken van Jan Vanriet (vorige week) kon je dat vaak zien. Door die sporen half zichtbaar te laten krijgt het schilderij een levendigheid en veellagige opbouw die interessant is. Ook in de beeldhouwkunst zie je dat dus. Bij Nadia Naveau zie je vaak de "naad" van de gietvormen. Het werk links hieronder heet Nicholas Heracles. Een portret van haar partner (Christopher) als de halfgod-held Heracles. Het werk rechts staat op het binnenplein van De Zwarte Panter in Antwerpen :

Jan Vanriet is een Belgisch schilder die momenteel (tot zondag 24 juni 2018) tentoonstelt in galerie De Zwarte Panter in Antwerpen. Hoogstraat 70, Antwerpen (tip: gratis parkeren aan Vlaamsekaai, van daaruit een kwartiertje wandelen) Tip voor een fijne, kleine gratis tentoonstelling.

Deze ken je wellicht: Het werk "Angel of the North" van de Britse beelhouwer Antony Gormley is een reusachtig stalen sculptuur van een engel met uitgestrekte vleugels. Hij staat op een heuvel in Tyneside, Engeland, op een mijnterril. Met zijn spanwijdte van 54 meter en gewicht van 200 ton is dit het grootste sculptuur van het VK. Het beeld komt regelmatig in beeld bij Britse tv-series die in Noord-Engeland spelen. Gormley, winnaar van de prestigieuze Turner prijs, maakt bijna altijd werk waarbij het menselijk lichaam de maatstaf is. Hij heeft vaak afgietsels van zichzelf gemaakt, en met die vorm dan installaties in de ruimte gemaakt. Het sculptuur beeldt dus op het eerste gezicht wel een mens uit (Gormley zelf) maar is geen zelfportret of afbeelding van een mens, maar veeleer een beschouwing over de plaats en de rol van de mens in de wereld, in de natuur. Gormley studeerde archeologie en antropologie aan Cambridge, en bestudeerde het boedhisme tijdens een langdurig verbli

Amerikaanse schilder. Vroeger bekeek men schilderijen (en sculpturen) als representaties van mensen, instellingen, ideeën. Door de moderne kunststromingen (vanaf ruwweg midden negentiende eeuw) en omwille van technologische evoluties (met name de fotografie) werd in de kunst het idee afgewezen dat een schilderij een "afbeelding van iets" moest zijn. Nee, een schilderij is exact dat: een schilderij. Een ding met afmetingen, kenmerken, kleuren. En je moet het als een schilderij bekijken. Vele kunststromingen onderzochten deze basisvisie uitgebreid (kubisme, dadaïsme, futurisme) tot het abstract expressionisme (De Kooning, Jackson Pollock) de Amerikaanse kunstwereld helemaal beheerste. Later kwamen nog stromingen zoals het minimalisme en pop-art maar die waren vaak niet schilderkunstig maar hielden zich veelal bezig met sculptuur, performance of ze gebruikten technieken uit de stripwereld (Roy Lichtenstein) of de industrie (Andy Warhol). Susan Rothenberg bevond zich als jon