Jans Kunstenaar van de Week

Stef Driesen (°1966, Hasselt) woont en werkt in Brussel. Oude Meesters als Memling, Van Eyck en Breugel waren belangrijke invloeden. Hoewel zijn werk nu volkomen abstract is, voel je in zijn olieverfschilderijen datzelfde contemplatieve dat je ook in de werken van de oude meesters ziet. Met groot metier bouwt hij zijn doeken zorgvuldig op, laag over laag. Dat is een techniek die onmogelijk met acryl kan worden bereikt. De techniek heet glacis of glaceren - de olieverf wordt vermengd met terpentijn (of een ander medium) en de semi-transparante lagen worden na drogen telkens weer opgebracht. Een werk waarvoor je heel wat geduld en beheersing moet hebben. Op die manier bereik je diepte in het werk en een kleurzetting die je anders niet kan bereiken. Zijn doeken op groot formaat zijn krachtig en dynamisch - met een subtiel spel van licht/donker, achtergrond/voorgrond, zacht/hard, vrouwelijk/mannelijk via vorm en kleur. Eigenaardig genoeg voel je bij het bekijken van de werken een zekere

Hans Op de Beeck werd geboren in Turnhout in 1969. Hij maakt heel diverse dingen: grote installaties , sculpturen, film , tekeningen, schilderijen, foto's en teksten. Hij schrijft zelf dat "Zijn werk een reflectie (is) op onze complexe samenleving en de universele vragen van betekenis en sterfelijkheid die daarin resoneren." Hij werkt met herkenbare " figuratieve " beelden (zowel afbeeldingen die geschilderd, gefilmd, gefotografeerd of getekend zijn als sculpturen) maar hij bewerkt die zo dat ze hun specificiteit verliezen en een raadselachtige, poëtische en universele kwaliteit krijgen. Het eerste stuk dat ik toon is een installatie in het Middelheim (het beeldenpark in Antwerpen waar je dringend eens naartoe moet - klik hier voor de website https://www.middelheimmuseum.be ). Het werk heet 'Writer's Island' - aan de rand van een meertje zien we een paalwoning. De voorkant van het huisje heeft geen muur, dus we kunnen gewoon binnenkijken - het moet l

Rachel Whiteread is een Britse beeldhouwer die bekend staat om haar heel eigen manier van werken - ze maakt (reusachtige) afgietsels van alledaagse objecten en ruimtes. Ze was in 1993 de eerste vrouw die de prestigieuze Turner Prize won - een Britse prijs voor hedendaagse kunst die wordt beschouwd als een soort Nobelprijs voor de kunst. (Andere winnaars onder andere Antony Gormley, Anish Kapoor, Damien Hirst). Haar werk is enerzijds erg vrouwelijk: afgietsels (in siliconen, synthetische hars, beton, ...) van matrassen, warmwaterflessen (die een kind mee in bed neemt), wastafels,... Anderzijds is het door de vaak reusachtige schaal ook ongelooflijk indrukwekkend. Zo heeft ze afgietsels gemaakt van traphallen, huizen, bibliotheken... In mijn ogen is haar werk het sterkst als ze " negatieve ruimte " zichtbaar maakt. Negatieve ruimte is een kunstenaarsterm voor de ruimte tussen en rond een object. Letterlijk dat waar je meestal niet naar kijkt - maar een kunstenaar dus wel. Haar

Luc Tuymans studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten Brussel en daarna Kunstgeschiedenis. Hij werkte eerst geruime tijd (als buitenwipper) voordat zijn artistieke loopbaan een hoge vlucht nam. Zijn werk is erg cerebraal: niet zozeer het esthetische is belangrijk - hij is veel meer bezig met 'het beeld', hoe beelden werken in de maatschappij, de relatie tussen beeld en ideologie. Hij staat bekend om zijn ongezouten verwoorde meningen. Wat hij vaak doet, is een gekend beeld nemen en dat bewerken. Vaak letterlijk: hij neemt een foto (of hij maakt zelf een foto), kopieert dat beeld, bewerkt dat op de computer, tot hij een eigen beeld heeft - dat hij dan schildert. Het schilderij schilderen is dus maar de laatste stap in een denk-en-doe proces. Hij heeft wel eens gezegd dat hij ieder schilderij in één keer schildert, dus op één dag. "Flag" is een afbeelding van een (foto van een) Vlaamse leeuw, die hij eerst in aquarel schilderde. Aquarel geeft een hele transparan