Jans Kunstenaar van de Week

Tot 30 september 2021 is er in het oud stadhuis van Oudenaarde (nu het museum MOU) een tentoonstelling van de beeldhouwer Johan Tahon (Menen, 1965). Het is een magnifieke tentoonstelling van het werk van de laatste 20 jaar van deze beeldhouwer die een heel eigen (invloedrijke) stijl heeft ontwikkeld. Heel kenmerkend aan zijn werk, dat vaak monumentaal is, is zijn manier van het menselijk lichaam te vormen en vervormen. Hij maakt reusachtige torso's en lichamen, die hij dan verzaagt en op hele andere manieren weer aan elkaar verbindt. Vaak kijkt het hoofd een andere kant uit dan het lichaam. Dat zorgt voor een spanning en beweeglijkheid, al zijn de figuren vaak stram en strak. De armen hangen meestal passief langs het lichaam (ze zijn ook vaak letterlijk erg lang, dus ze hangen lang en zwaar). De benen zijn stram - ze lopen niet, ze stappen niet, ze schrijden met voorbedachte rade. In de woorden van de curator Arie Hartog: het zijn "tegelijkertijd herkenbare en raadselachtig

Colin WAEGHE (°1980) is een schilder die de grens opzoekt tussen figuratie en abstractie. Zijn stijl is heel herkenbaar - hij schildert heel vaak met korte strepen, soms bijna pointillistisch met felle, contrasterende kleuren; dan weer subtiel in één enkele kleur. Hij werkt (zo schrijft hij zelf op zijn website ) rond het gegeven van 'identiteit'. Nu eens gebruikt hij foto's die hij zelf heeft genomen (en die dus een rechtstreekse band met zijn eigen leven hebben), dan weer vertrekt hij van foto's die hij vindt op internet, en deze beelden hebben dan vaak een meer politieke zegging. Mij doet het soms wat denken aan het werk van Luc Tuymans. Niet dat hij een epigoon is, maar ook hij schildert soms bijna monochroom, vertrekkende van foto's die hij zo bewerkt dat ze hun directe referentie verliezen en een bredere, diepere boodschap uitdragen. Hier enkele foto's die ik zelf heb genomen in de tentoonstelling Biënnale van de Schilderkunst 2016, waar ook de werken van