Jans Kunstenaar van de Week

Een verhaal in de krant deed me kiezen voor Anish Kapoor als KvdWeek. Hij is een Brits-Indiaas beeldhouwer die grote objecten maakt, vaak spelend op het thema van gezichtsverwarring: je ziet niet wat je ziet. Eerst het krantenverhaal: Je kan het hier lezen . Een bezoeker aan een tentoonstelling viel in een gat in de grond, dat door Anish Kapoor bekleed is met het zwartste zwart dat er bestaat (een pigment dat Vantablack heet, en waar Kapoor het alleenrecht op heeft gekocht!). Op de foto hieronder zie je het werk: het zwart is zo zwart dat je echt niet kan zien of het een cirkel op de vloer is, of een bodemloze put. Het is ... een put van ruim 2 meter diep. De bezoeker werd slechts licht geraakt. Vooral aan zijn ego. Hij heeft nog dergelijke werken, bijvoorbeeld een kamer die zo egaal blauw is dat je er eerst een tijd in moet staan om te zien wat er te zien is . Enkele beelden van werken van hem (in 2011, Londen): En dit is wellicht zijn bekendste werk: gesponsord door Arcelor Mitta

België heeft heel wat goede fotografen. In het reportage-genre is Carl De Keyzer één van de toppers. Hij is bovendien docent aan onze hogeschool, en een fijne man. Dus: kunstenaar van de week. Carl De Keyzer is lid van het prestigieuze Magnum, een coöperatieve van topfotografen die door o.a. Cartier-Bresson opgericht werd. Ze hebben heel strenge toelatingsvoorwaarden. Zo wordt niet aanvaard dat beelden geregisseerd worden (de fotograaf moet registreren, niet ensceneren). Carl De Keyzer is vooral bekend omwille van een aantal grootschalige boeken die hij maakte op basis van buitenlandse reizen. Hij lijkt er een heel bijzondere neus voor historische gebeurtenissen te hebben, want vaak worden zijn boeken gepubliceerd net op het moment dat er een grote omwenteling zich voltrekt. Het meest treffend is wel dat zijn boek Homo Sovieticus publiek voorgesteld werd letterlijk op de dag dat de Berlijnse muur viel. In 1988-1989 reisde De Keyzer een jaar in de Sovjet-Unie. Hij toont de bewoners van

Geboren in Ieper in 1960, studeerde in Mons en woont en werkt nu in Berlijn. Haar werk is heel divers - performances, installaties en allerhande combinaties van meer "kunstvormen". Dit is trouwens iets wat je bij veel hedendaagse kunstenaars ziet: ook een tamelijk "traditioneel" werkend schilder als Michael Borremans maakt video's, sculpturen ... Van Edith Dekyndt staat er momenteel (in het kader van Beaufort) een installatie in Nieuwpoort, en er hangt een mooi werk in Watou (derde foto hieronder). Beaufort - The Ninth Wave Het monument voor Koning Albert I in Nieuwpoort is een bekend beeld voor de toeristen en het werk, "The Ninth Wave" speelt daar op in. Het verwijst uitdrukkelijk naar de verwoestingen van de eerste wereldoorlog doordat het op de plaats staat waar het kamp van de Duitsers onder water werd gezet. Hierdoor werd de opmars van de Duitse troepen gestopt in Wereldoorlog I. Het werk van Edith Dekyndt is een live performance die regel

Een van de meest veelbelovende jonge fotografen die we hebben. Ze maakt haar foto's meestal heel spontaan, als ze met vrienden op stap is of op een van haar reizen. Uit haar foto's spreekt een spontaneïteit en optimisme die aanstekelijk zijn. Haar tentoonstellingen bouwt ze zorgvuldig op, maar helemaal anders dan de meeste fotografen die streven naar technisch perfect geprinte foto's in hoge kwaliteit lijsten... Bij Lara Gasparotto krijg je een veelheid aan druktechnieken en presentatievormen die het speelse beklemtonen. De foto's heb ik zelf genomen in haar tentoonstelling vorig jaar in de Botanique, Brussel.

De kunstenaar van deze week is een vrouw, Huma Bhabha. Ik had nog nooit van haar gehoord tot ik in Museum Dhondt Dhaenens enkele werken van haar zag (zie onderaan deze post). Toen ging ik haar opzoeken en vond toevallig dat ze momenteel een tijdelijke tentoonstelling heeft (twee beelden) op het dak van het Metropolitan Museum of Art in NY. En die wil ik jullie tonen. Het Metropolitan Museum of Art is een reusachtig museum in hartje New York. Het ligt in Central Park. Op het dak van het museum heeft Huma Bhabha nu twee reusachtige sculpturen gezet. Het eerste is een soort buitenaards wezen, met gezichten aan iedere kant. Dit werk heet "We come in peace" - een duidelijke verwijzing naar science fictionverhalen, waar deze zin gebruikt wordt als mensen op een vreemde planeet andere wezens ontmoeten - of als ruimtemannetjes onze planeet bezoeken. De figuur heeft geen duidelijk geslacht, en ziet er vredelievend uit. In de sci-fi verhalen zijn de bezoekers meestal minder vreedzaam