Jans Kunstenaar van de Week

Ik wilde al een hele tijd iets doen rond Fiona Tan (°1966 in Pekanbaru, Indonesië), een Nederlandse kunstenaar die werkt met video, fotografie, installaties en zo meer. Maar ik vind het gemakkelijker schilders of beeldhouwers te bespreken - met video heb ik nog niet zo heel veel voeling. Dus ik zal deze post gebruiken om een beetje op zoek te gaan naar het hoe en wat van videokunst, en meteen Fiona Tan voorstellen. Zoals de opkomst van de fotografie (vanaf 1850 ongeveer) zeker voor een deel geleid heeft tot de "moderne" schilder- en beeldhouwkunst (vanaf 1870, met het impressionisme) waarin de realistische weergave van de werkelijkheid niet langer belangrijk was, heeft de opkomst van video de hedendaagse kunst grondig gewijzigd. De eerste videokunst werd gemaakt in 1985, toen Nam June Paik de eerste handcamera kocht die op de markt was. Vanuit een taxi filmde hij de voorbijtrekkende stoet van paus Paulus VI in New York. Ook Andy Warhol maakte in 1985 videokunst. Nam June Paik

Een bezoek aan (een museum in) een ander land toont toch telkens weer hoezeer iedere regio een soort "eigen" canon aan "gevestigde" waarden heeft, en slechts heel weinig kunstenaars zijn echt internationaal in de zin dat je hen vaak in het buitenland terugvindt. Voor België zijn dat (in de moderne kunst) onder andere Ensor, Magritte, Alechinsky, Rops, Permeke, Van de Woestijne, Broodthaers ... . En bij de levende kunstenaars Francis Alÿs, Luc Tuymans, Michael Borremans, Berlinde De Bruyckere en ook heel wat kunstenaars die een aantal nationaliteiten in zich verenigen: Ann Veronica Janssens, Kati Heck (en anderen). We kwamen hun werken al meermaals tegen in het buitenland. En omgekeerd zijn er natuurlijk vaste waarden uit de internationale moderne en hedendaagse canon wier werken je ook in België ziet (vaak in tijdelijke tentoonstellingen): Jozef Beuys, Andy Warhol, Anselm Kiefer, David Hockney, ... Maar sommige kunstenaars zijn dus vooral "sant in eigen land&qu

We waren deze week in Den Haag. Tijdens een wandeling door de stad kwamen we voorbij een kunstgalerij ( website ) waar drie werkjes in de vitrine onze aandacht trokken: metalen volumes die ingedeukt zijn. Ik was al eerder van plan een KvdWeek te maken van deze kunstenaar: Ewerdt Hilgemann. Geboren in 1938, studeerde aan de Werkkunstschule van de Saarland Universiteit (Saarbrücken) en doceerde later conceptontwikkeling aan de afdeling Beeldhouwen van de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Zijn huidig werk vloeit voort uit studies rond abstract-geometrische sculpturen. Zo zaagde hij uit granieten keien een zo groot mogelijke kubus. Begin de jaren 80 ging hij marmeren en metalen bollen, kubussen en andere vormen laten vallen, doen ontploffen en zo verder. Hij is bekend geworden met zijn ‘Implosion Sculptures’: hij maakt blinkende stalen sculpturen (veelal kubussen maar ook piramides) die hij dan vacuum laat trekken zodat ze imploderen. Een spel van berekening en toeval. Momenteel (