Vlakbij de ingang van het SMAK (links van de ingang, bij het buitenterras van het SMAKcafé) staat een betonnen zuil van hem. Het werk is typerend, al is Dufait het type kunstenaar die heel diverse dingen maakt en met heel verscheidene dingen werkt - natuurlijk en gevonden materiaal, zand, cement, karton... Het gaat hem heel vaak meer om het proces dan om de precieze uitkomst.
Zelf zei hij (in het tijdschrift HART): “Ik kan eigenlijk werken met alles wat voorhanden is en wil uitzoeken wat er mogelijk mee is, wat je kan en niet kan, tot wat het uiteindelijke resultaat wordt.”
Het beeld, dat er sedert 2016 staat, heet Malkolos en is 'in situ' (ter plekke) gemaakt voor het S.M.A.K. Als een totempaal of een moderne Griekse zuil contrasteert het werk mooi met de zuilen van het MSK aan de overkant van het plein. Het werk is 4 meter hoog.
Dufait heeft een kartonnen doos gevuld met mortel, de doos met touw samengebonden. Als die eerste betonnen blok was uitgehard heeft hij er een volgende op gezet, en zo steeds verder. Doordat de kartonnen doos nat wordt van de beton en dus een beetje in elkaar zakt, is onvoorspelbaar hoe het beeld er zal uitzien. Het heeft iets natuurlijks, als een boom. En anders dan marmeren, stalen of bronzen beelden, is het ook snel aan de werking van het weer onderhevig - de mortel zal verbrokkelen door water, vorst, zon en wind; insecten en mossen komen wonen in de kieren en spleten; vogels gaan op zoek naar voedsel en laten hun mest achter. Bruut en breekbaar, door de mens gemaakt en door de natuur ontwikkeld.
Dit is wat de SMAK website over hem schrijft: "Het werk van Dufait cirkelt rond de tegenstelling natuur-cultuur, een tegenstelling die hij ongedaan wil maken. Het maak- en groeiproces is een elementair en noodzakelijk proces om tot een werk (een idee) te komen. Zoals de tijd in de natuur zichtbaar is, zo ook in dit oeuvre. De werken zijn delicaat en licht, al zijn de materialen soms zwaar en log."
Eén van de methodes die Dufait gebruikt heeft, is met de handen holtes uitscheppen uit zand en daarin dan beton gieten. Die organische vormen kunnen dan weer dienen om bronzen afgietsels van te maken. Het werk hieronder heet 'Torso' en bestaat uit zand en cement.
De volgende werken heten ook 'Torso'. Ze zijn gegoten in brons:
|
|
Momenteel maakt Dufait een uitgebreide reeks kunstenaarsboeken - boeken die tegelijk kunstobjecten zijn door hun inhoud en vorm. Ze zijn vaak handgemaakt, of bevatten 'unicaten' (tekeningen die niet gereproduceerd zijn maar dus origineel). De tekeningen zijn soms eerder schetsen - in zijn eigen woorden "een voorstudie voor een project, de verkenning van een mogelijkheid". Die heel directe manier van (op kleine oplage) met zijn publiek te communiceren is bijzonder: hij maakt echt zijn werk- en denkproces zichtbaar. Veel kunstenaars koesteren hun werktekeningen en schetsboeken. Ze zullen die niet gauw van de hand doen maar eerder (als ze 'gecanoniseerde kunstenaars' geworden zijn, dus beroemd en erkend) zullen ze hun schetsboeken als verzamelijg bewaren en aan het eind van hun carrière aan een museum schenken. Overigens zijn er ook veel kunstenaars die schetsen en werktekeningen verkopen (Panamarenko, Nick Ervinck om er maar twee te noemen) maar die worden dan toch achteraf gemaakt.
In de schetsen zie je dus de kunstenaar in zijn zoektocht. Dufait: "Kunst is een verkenning van vormen, een zoeken naar verbanden tussen geest en ontworpen werkelijkheid. We herkennen wat we weten maar zien een andere context. De blik wordt licht verschoven van wereld naar kunst."
Voor Dufait staan "de natuur en de gemaakte wereld niet langer tegenover elkaar." Zijn beelden "ontstaan uit het niets, ze groeien doordat de kunstenaar iets toevoegt – of afneemt. Ze bereiken een voltooiing als het ding genoeg heeft."
Hij maakt dus geen perfecte zaken (dat hoort toch veeleer tot de wereld van het design, de toegepaste kunst) maar ruwe, brute beelden - sculpturen, tekeningen, schilderijen, installaties.
 |
 | |
 |
 | |
 |
 | |
 |
 | |
 |
 |
Reacties
Een reactie posten