Jans Kunstenaar van de Week

Vandaag bespreek ik iemand wier werk helemaal anders is dan alles wat ik al besproken heb. Roos Vandekerckhove maakt namelijk gebruiksvoorwerpen: tapijten, sjaals, tassen. Objecten waarvoor een groot vakmanschap nodig is van de vrouwen en mannen die weven, tuften, scheren en groot kunstenaarschap om in lijnen, vlakken en texturen het licht te vangen, de zon en het leven wer te geven. Ik vind haar werk prachtig. Ik ontdekte haar werk per toeval toen ik over een andere kunstenaar las met wie ze een gezamenlijke tentoonstelling had gehad. Ik lees dat Roos Vandekerckhove eerst in de modewereld meedraaide, maar zich daarna richtte op de tapijtkunst. Ze woonde een tijd in Marokko, waar ze nu nog haar ontwerpen volgens aloude, ambachtelijke technieken (knopen) laat uitvoeren door thuiswerksters. Haar tapijten zijn uit 100 % schapenwol gemaakt, dat met de hand geverfd is. Zelf omschrijft ze haar beeldtaal als "een interpretatie van beelden vanuit de omgeving waar ze samen met haar gezin...

Antoine Van Loocke hoort niet thuis in Kunstenaar van de Week - hij zegt zelf dat hij geen kunstenaar is, en hij heeft een hekel aan nutteloze dingen. Maar ik vind hem wel een kunstenaar en een interessante mens. Recent heb ik enkele malen wat tijd met hem kunnen doorbrengen - hij is alvast veel makkelijker benaderbaar dan de meeste kunstenaars. Antoine Van Loocke is messenmaker. Hij was lange tijd tuinman (en dus klusjesman) in een grote kasteeltuin. Iedere dag was hij in de natuur, en hij kweekte er een ecologisch bewustzijn (naast een soort upstairs-downstairs kennis van en inzicht in de high society en noblesse Belge - de vrouw van zijn eerste baas was een prinses). Een ontwapenende mengeling van grondige materiaal- en stielkennis, ecologisch en maatschappelijk bewustzijn, gedrevenheid en s'en foutisme. Ver avant la lettre was hij bezig met upcycling : uitgeleefde dingen een nieuw leven geven. Zo vertelde hij dat hij een antiekhandelaar sprak die twee zilveren vismessen bez...