Jans Kunstenaar van de Week

Koenraad Tinel (Gent, 31 maart 1934) is een Belgisch beeldhouwer en tekenaar. Hij is nu 85 maar blijkbaar nog erg actief. In Gent zijn er momenteel (juli 2019) 3 tentoonstellingen (die één geheel vormen) - in de tentoonstellingsruimtes en de kelders van de Zebrastraat, in de St Jacobskerk en in de nabijgelegen Sint-Katelijnestraat nr 26. Hij toont er monumentaal werk in staal en gips maar net zo goed grafiek, tekeningen en inktschilderingen. De naam van de tentoonstelling "Udsjuen" verwijst naar een figuur uit de mythen van de Siberische Jakoeten: hij is de stamvader van de goden. Voor Koenraad Tinel verenigt hij verschillende thema’s in zijn werk: versmelting tussen leven en dood, de mens als nomade, het conflict tussen de chaos van de natuur enerzijds en beschaving anderzijds. Het werk van Koenraad Tinel toont mythische wezens - uitvergrote, verwrongen versies van eeuwige, archetypische personages. Mensen, beesten, alles er tussenin; vechtend, wroetend, wringend; gekwets

In Muzee, waar we naar de tentoonstelling van Pascale Marthine Tayou waren gaan kijken zagen we werk van Marie Zolamian, een jonge vrouwelijke kunstenaar wiens werk ik al een hel tijd op internet volg, maar waar ik nog niks "in het echt" gezien had. En ik moet zeggen: sterk werk. Marie Zolamian werd in Beiroet geboren in 1975. Ze woont en werkt in Luik. Ze "bouwt in de loop der jaren een corpus op waarmee ze een experimentele documentaire van een fictieve etnologie tot stand brengt en experimenteert met zelfverankering in een geglobaliseerde wereld die zowel oosterse als westerse levenswijzen, denkbeelden en verhalen met elkaar vermengt," zo lees ik op de site van Muzee. Niet zomaar iemand die portretjes of beeldjes maakt dus, maar een denker en verteller, iemand die kunst gebruikt om de wereld vorm te geven. Ze denkt na over wat het betekent ergens (al dan niet) thuis te horen, ballingschap, jezelf een plaats veroveren. Wat betekent "identiteit"? (Iden

Theo Jansen is een Nederlandse kunstenaar die een nieuwe levensvorm heeft uitgevonden. Het strandbeest. De Grote Fantast (zoals Theo Jansen zichzelf noemt) "laat zien dat de verbeelding van het 'ik' een instrument is in de evolutie, een instrument om zelfzuchtig te zijn". Meer ga ik niet schrijven - kijk en geniet. Alle informatie vind je ook op zijn website .

Johan Gelper is een beeldhouwer die lijkt te schrijven in de ruimte. Terwijl vele mensen sculpturen aanschouwen als driedimensionele "dingen" die in een ruimte "staan", is het ook goed als kijker naar het omgekeerde te leren kijken, naar de zogenaamde " negatieve ruimte ". Dat is de ruimte die door het sculptuur wordt omschreven, leeg gelaten. Een meester die de negatieve ruimte expliciet gebruikte was de Brit Henry Moore. In 1937 schreef hij: “The first hole made through a piece of stone is a revelation. The hole connects one side to the other, making it immediately more three-dimensional. A hole can itself have as much shape-meaning as a solid mass. Sculpture in air is possible, where the stone contains only the hole, which is the intended and considered form.” Ik toon 3 foto's van werk van Henry Moore (resp. Mother and Child; Double Oval; King and Queen - dit laatste is een werk in het Middelheim beeldenpark.) Door de weggelaten ruimtes gro