Toen we een uitnodiging kregen van galerie Tatjana Pieters voor de openingsavond van een duo-tentoonstelling van Ben Edmunds en Charles Degeyter schreven we ons coronaproof in. Twee onbekende kunstenaars. Wat riskeer je? Ik zal eerst Ben Edmunds bespreken. Zijn show is getiteld: It won't last forever (or maybe it will) . Wel, we hebben genoten van het werk van deze onbekende jonge kunstenaar (°1994). Ik vind het ronduit magnifiek werk. Wat zie je? Grote doeken en kleine doeken, in moderne heldere tinten, volledig abstact - met schitterende kleurvlakken die mooi overgaan van de ene naar de andere kleur, met vlekken en strepen die dynamiek geven aan het oppervlak en met (aan de randen van het canvas) stroken die geprint lijken te zijn, en soms drukknopen of zeilogen. Je hebt ogen tekort. De doeken zijn ook allemaal op een bijzondere manier afgewerkt: ze zijn omrand (of moet ik zeggen: ingesnoerd?) met heel strak ogende, zwarte of witte kunststof objecten die doen denken...
Iedere week een kunstenaar. Een levende kunstenaar, en dus per definitie hedendaagse kunst.