Judith Joy Ross (°1946) is een Amerikaanse fotografe. Ze is vooral bekend door haar analoge portretfotografie. Ross gebruikt een grootbeeldcamera (8×10 inch) op een statief en drukt haar foto's met een analoog proces af, waarbij het negatief langdurig aan zonlicht blootgesteld wordt. Haar ' contacts ' zijn niet groter dan het negatief. Ze wordt vaak vergeleken met August Sander en Diane Arbus. Hier dus geen glamour of flitsende beelden maar indringende portretten van mensen met wie je voelt dat de fotografe bliksemsnel een 'klik' heeft gehad. Ze fotografeert mensen uit alle lagen van de Amerikaanse maatschappij: arbeiderskinderen in Pennsylvania, bezoekers aan het Vietnam Veterans Memorial in Washington D.C., immigranten, werknemers in Silicon Valley, leden en medewerkers van het Amerikaanse Congres, arbeiders. Uit deze foto's spreekt tegelijk een intimiteit en een emotionele afstand - ze behandelt haar onderwerpen respectvol. Ik las in het online tijdschr
Jans Kunstenaar van de Week
Iedere week een kunstenaar. Een levende kunstenaar, en dus per definitie hedendaagse kunst.