Ik had nog nooit van haar gehoord tot ik in Museum Dhondt Dhaenens enkele werken van haar zag (zie onderaan deze post). Toen ging ik haar opzoeken en vond toevallig dat ze momenteel een tijdelijke tentoonstelling heeft (twee beelden) op het dak van het Metropolitan Museum of Art in NY. En die wil ik jullie tonen.
Het Metropolitan Museum of Art is een reusachtig museum in hartje New York. Het ligt in Central Park. Op het dak van het museum heeft Huma Bhabha nu twee reusachtige sculpturen gezet.
Het eerste is een soort buitenaards wezen, met gezichten aan iedere kant. Dit werk heet "We come in peace" - een duidelijke verwijzing naar science fictionverhalen, waar deze zin gebruikt wordt als mensen op een vreemde planeet andere wezens ontmoeten - of als ruimtemannetjes onze planeet bezoeken. De figuur heeft geen duidelijk geslacht, en ziet er vredelievend uit.
In de sci-fi verhalen zijn de bezoekers meestal minder vreedzaam dan de zin "We come in peace" laat vermoeden.
Dit beeld gaat dus duidelijk over hoe "aliens" zich gedragen, hoe ze gezien worden, hoe ze onthaald worden. In de VSA is een "vreemdeling" een "alien". Huma Bhabha is een Pakistaanse, geboren in Karachi, die haar kunstenstudies in de VS deed en er nu woont.
Dit is het eerste beeld:
Het tweede beeld heet Benaam, het Urdu woord voor "naamloos". (Urdu is de officiële taal van Pakistan - er zijn meer dan 60 miljoen mensen die Urdu spreken).
Op de foto zie je de schaal van het beeld. Het is 5,5 meter lang, en stelt een geknield liggend figuur voor, bedekt met een zwarte doek (een plastic vuilniszak? een Burqa?). Het werk is opgedragen aan de slachtoffers van de oorlogen in Irak en Afganistan.
De twee werken zijn zo opgesteld dat ze met elkaar in dialoog gaan - samen betekenen ze precies iets anders dan ze alleen zouden betekenen. Ligt Benaam in aanbidding voor de alien? Is Benaam gedood?
Veel om over na te denken...
Ik wil afsluiten met een detailfoto van het grote beeld:
Huma Bhabha maakt veel van haar beeldhouwwerken met goedkoop materiaal, vaak gerecycleerd afval zoals piepschuim, kurk, plastiek.
Dat bewerkt ze en beschildert ze tot er een soort gebeeldhouwde textuur bereikt wordt.
Maar: deze twee beelden zijn in brons! Het zijn dus beelden die gemaakt zijn uit, zeg maar: rommel, en die dan behandeld zijn zoals de grote werken van Rodin en Michelangelo.
In vorige posts zag je bij Stief Desmet bronzen beelden (het hert, bijvoorbeeld) en ook Johan Creten heeft werk in brons. Bij Nadia Naveau zagen we dan weer "gewonere" materialen zoals plasticine en gips. Zo zie je: alles is verbonden met elkaar. Giuseppe Penone bijvoorbeeld, die werkt met boomstammen, en ze dan in brons afgiet en met bladgoud bewerkt...
Hier onder enkele van de werken die ik in Dhondt Dhaenens zag van Huma Bhabha:
Reacties
Een reactie posten