Een beetje zoals Raoul De Keyser gebruikt ze vaak herkenbare beelden (een struik, sokken, een venster) maar dat is slechts een voorwendsel om met de vorm en de verf aan de slag te gaan. Het gaat dus niet om de voorstelling, maar om het beeld, of de textuur, of de compositie, of nog iets anders.
Soms lijkt de titel van het werk je in de richting van een letterlijke lezing te duwen: de volgende schilderijen heten Duizendschoon, Ostende, Vleugelslag, Zeemanslied, Nocturne, Piraat.
En net zo goed voel je je op een verkeerd been gezet. Deze werken heten Georgia, Jute, Ficelle.
Wat moet je hiervan denken? Deze heten Gertrude en Picard.
Gertrude stelt een paar sokken voor - vrouwensokken? Op de ene sok prijkt een blauw strikje - blauwkous? Is het een verwijzing naar Gertrude Stein (de Amerikaanse joodse mecenas die in haar Parijse salon begin van de twintigste eeuw Ernest Hemmingway, Pablo Picasso, James Joyce en F Scott Fitzgerald bijeen bracht en een verzamelaar was van werken van Cezanne, Matisse, Picasso, ...)?
En wie of wat is Picard? Een fabricant van handschoenen? De onderzoeker en diepzeeduiker?
Hoe ze ook mogen heten, de schilderijen zijn kleine mysteries die je moet onderzoeken.
Als je beter kijkt naar "Gertrude", bijvoorbeeld, zie je dat het doek eerst egaal beige is geschilderd (tenzij dat de kleur is van ongebleekt linnen waarop ze heeft geschilderd), daarna heeft ze met heel donker blauw (bijna zwart) de gekartelde tekening van de kousen geschilderd en pas daarna heeft ze met wit de achtergrond geschilderd - de achtergrond is dus de voorgrond. Je ziet dat ze bepaalde strepen heeft ongeschilderd gelaten, de hoeken van het canvas bijvoorbeeld ook en hier en daar heeft ze over de kous heen geschilderd.
Op de website van de Vlaamse overheid https://databank.kunsten.be/ lees ik dit:
Haar werk gaat op een eenvoudige maar heldere en directe manier over het schilderen zelf. De figuren die Veerle Beckers aan de hand van verschillende tradities en technieken gebruikt in haar schilderijen zijn vaak alledaags in die zin dat ze ons vertrouwd voorkomen: een hoek van een tapijt, vlagjes, bladeren van een plant, een mandje, een briefomslag, een vlieger, een stukje textiel,… Deze beelden worden op uiteenlopende manieren tegen het licht gehouden en komen vervolgens via het medium verf op een geabstraheerde wijze op het doek terecht. Ze krijgen er een nieuwe kleur en glans, waardoor ze afstand nemen van de realiteit zonder deze volledig los te laten.
Het is inderdaad voor de toeschouwer aangenaam om te kijken naar een schilderij dat iets herkenbaars afbeeldt - maar het is ook een beetje bedrieglijk: enerzijds vinden we het fijn het afgebeelde te herkennen (haha, dat is een kerstboom, een vlieger op het strand, een handschoen) en waarderen we het spel dat ermee gespeeld wordt (de roze en zwarte kledingstukken of vlagjes hangen op een onzichtbare draad te wapperen in de wind) maar anderzijds moeten we ons ook wel afvragen waarom net dat beeld op die manier wordt geschilderd. Hieronder zie je "Chevalier" - zonder de titel is het niet heel eenvoudig het beeld te "lezen" (dezelfde foto staat bovenaan dit artikeltje - had je het beeld herkend?). Met de titel erbij denk je aan een kasteel, middeleeuwse stadspoorten, kruisvaarders misschien? En dan merk je dat de poorten openstaan - uitnodigend? Of een valstrik? En dan merk je dat de verf gecraqueleerd is (iets wat vroeger enkel na jaren drogen gebeurde, maar wat je nu kan bereiken door bepaalde additieven aan je verf toe te voegen).
Nog enkele fijne werken:
Binnenkort heeft ze een tentoonstelling in die fijne galerie van Kristof Declercq (het lijkt alsof je die mens zijn living gaat binnenstappen maar het is echt een galerie)
https://kristofdeclercq.com/exhibitions/.
Als we weer buiten mogen :)
Reacties
Een reactie posten