Doordat je vaak elementen herkent, gaat je oog het schilderij op die manier lezen: als dat een arm is, dan moet dit wel een, euhm, een been zijn? Of een stoel? Of een olifant?
Sillman is beïnvloed door het Amerikaans Abstract expressionisme, met name door Willem de Kooning en Philip Guston.
Ook die twee grootmeesters uit de twintigste eeuw maakten (grote) doeken waarin ze figuratieve elementen verwerkten: De Kooning vertrok vaak van vrouwenfiguren, de veel minder bekende Guston werkte met tafereeltjes met cartoonachtige figuren). Die verwerkten ze dan op abstracte manier. De Kooning ging als een woesteling verf uitsmeren, laag over laag, die hij dan vaak weer wegveegde; Guston werkte vaak met roze, en allerelei pastelachtige tinten.
Amy Sillmans werk gebruikt een bont allegaartje: figuratie, abstractie, schetsmatige tekeningen, chaotische composities, uitgesproken lijnen (vaak meermaals geschilderd, zowat het omgekeerde van "de klare lijn").
Vaak zie je grapjes, knipoogjes, "citaten" van andere kunstenaars
De eerste 3 werken heten "Birdwatcher", "The Bed" en "The Elephant":
Reacties
Een reactie posten