In 1979 geboren in Duitsland. Ze kwam in Antwerpen mode studeren maar ging al gauw schilderen. Ze tekent, maakt beeldhouwwerken, ...
Met Rinus Van De Velde, Adrian Ghenie, Ben Sledsens, Jonathan Meese, Peter Rogiers (die ik eerder hier besprak) en anderen wordt ze vertegenwoordigd door één van de Antwerpse (en dus Belgische) topgalerijen: Tim Van Laere Gallery, die op het "nieuw Zuid" gevestigd zijn.
Van de website van M_HKA:
Kati Heck gebruikt de grote verscheidenheid aan beeldtalen die de schilderkunst biedt om uitdrukking te geven aan haar persoonlijke belevingswereld. De schilderijen van Heck hebben vaak wel wat weg van collages, doordat ze zeer uiteenlopende schilderstijlen op één doek combineert en laat overlappen. Bij Heck lopen hyperrealistische beelden naadloos over in cartooneske schetsen of stilistische referenties aan de kunstgeschiedenis. Heck maakt veelal grote schilderijen met bonte verzamelingen van figuren, voorwerpen en symbolen, die samen een ingewikkeld verhaal lijken te vertellen. Met verwijzingen naar strips, films en pornografie laat ze zich rijkelijk inspireren door populaire cultuur, maar ook uit haar eigen ervaringen put ze inspiratie – de figuren die ze schildert zijn geregeld gemodelleerd naar mensen die ze zelf heeft ontmoet. Het is voor Heck niet de bedoeling dat de narratieven van haar voorstellingen meteen begrepen worden; het gaat haar vooral om de verbeeldende kracht van het uiteindelijke schilderij.
Zelf zegt ze: “Hoe meer ik je vertel, des te meer wordt het oog van de toeschouwer gedirigeerd en des te minder hij of zij kan zien.”
Ik vind dat je haar werk kan zien in de tradities van de genreschilderijen (de taferelen uit het gewone leven van Jordaens, de drinkebroers van Jan Steen, de feestende boeren van Breughel) en de portretkunst, waarbij vele schilders vrienden en mensen uit hun sociale omgeving afbeeldden, soms op een realistische manier (Lucian Freud, bijvoorbeeld, schilderde zijn vrouwen, vrienden, kinderen meermaals) en soms in allegorische voorstellingen. Zo vermoedt men dat de figuren op het Lam Gods portretten zijn van bestaande mensen uit de omgeving van de gebroeders Van Eyck en hun opdrachtgevers.
Kati Heck maakt uiteraard gebruik van heel hedendaagse middelen en taal: een combinatie van stijlen, in een kaleidoskopische mengelmoes, vaak rauw en schaamteloos, zeker niet burgerlijk of conformistisch.
Twee foto's uit haar atelier, om een idee te krijgen van de schaal van haar werken:
Enkele foto's van sculpturen van Kati Heck:
Reacties
Een reactie posten