Ik zag zijn werk onlangs op Instagram. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd want hij doet iets heel interessant: hij onderzoekt de mogelijkheden die tussen schilderkunst en beeldhouwkunst in liggen.
Op zijn website schrijft hij dit over zijn (recente) werk:
Aan het einde van de jaren tachtig begon ik te experimenteren met manieren om het proces van het maken van een schilderij om te keren. Ik gebruikte zakken van jute of canvas om de eigenschappen gewicht en volume te onderzoeken in relatie tot de vloeiende eigenschappen van verf. Deze verkenning resulteerde in een hybride van schilderen en sculpturen. Je ziet ook aftakeling en verval in het gerepareerde, genaaide en gelijmde canvas.
En schilderij is traditioneel een tweedimensionale afbeelding: met verf wordt op een doek een illusie opgeroepen van een driedimensionaal gegeven (een landschap, stilleven, portret).
Er zijn dus drie elementen: drager (doek), materie (verf) en beeld.
Natuurlijk zijn er in de geschiedenis veel varianten geweest (en sedert de impressionisten zijn er steeds meer en meer varianten) - soorten drager (hout, steen, metaal), verschillende materies (olieverf, acryl, spuitbussenverf), en alle gradaties afbeelding tussen extreem realistisch figuratief en puur abstract. Doeken worden niet langer standaard in een mooi kader gepresenteerd, maar los, soms zelfs niet opgespannen, in alle mogelijke vormen, ...
Howard Schwartzberg neemt een hele eigenaardige stap: het schilderij wordt een driedimensionaal object waarbij het doek de verf vasthoudt. Verf wordt iets dat het doek (of de plastic, het papier) beïnvloedt - uitrekt, doorweekt, neertrekt, ...
(Vertaald van de website http://www.howardschwartzberg.com.)
Reacties
Een reactie posten