Peter Rogiers (°1967) is een Vlaams beeldhouwer. Hij is docent aan het KASK. Hij laat zich inspireren door de kunstgeschiedenis maar ook door strips, dans en andere kunstvormen. Zijn werken zijn eerder figuratief te noemen - je kan er menselijke of natuurlijke vormen in herkennen en hun houding suggereert vaak een beweging of beweeglijkheid. Ze zijn weliswaar niet 'realistisch' maar Rogiers werd aan het begin van zijn carrière wel geroemd omdat hij afstapte van de nogal koude abstracte en conceptuele beeldtaal die toen gebruikelijk was.
Hij werkt vaak in brons maar ook (zoals de meeste hedendaagse beeldhouwers) in materialen als polyurethaan, polyester, industriële hars, aluminium, staal en zo meer.
Vaak "hangen" zijn werken en geven ze een gevoel van zweven, bewegen, gewichtloosheid.
Lichte dingen laat hij dan weer zwaar worden - zoals het palmblad in Watou (foto boven), een werk in brons dat gevaarlijk aandoet (al was het maar omdat er een bordje bij hing: "niet aanraken - scherpe randen")
Een van zijn werken in de publieke ruimte is "Coconut voor Dendermonde" dat daar sinds 2005 op de Grote Markt staat.
Het is een bronzen palmboom van meer dan 5 meter hoog. Het werk maakte bij zijn installatie veel reacties los bij het publiek. (Eufemisme voor: er was veel tegenstand tegen.) Op de site van Openbaar Kunstbezit Vlaanderen lezen we: "Peter Rogiers motiveert zijn keuze vanuit de meerwaarde die een klassieke sculptuur aan de openbare ruimte kan bieden, met name drie-dimensionaliteit, openheid, monumentaliteit en verbeelding. Met deze hyperrealistische en tegelijk archetypische palm wenst Rogiers een exotische, optimistische toets aan te brengen op het plein."
Een werk dat ik zelf af en toe tegenkom is "Two reclining figures on a Calder base".
Het staat opgesteld in het beeldenpark Middelheim. Het toont twee menselijke figuren die achteroverleunen op een sokkel die verwijst naar de Amerikaanse beeldhouwer Alexander Calder.
(Calder is één van de belangrijkste figuren uit de abstracte beeldhouwkunst tussen de tweede wereldoorlog en de jaren tachtig. Je kent zeker werk van hem - hij maakte monochrome "mobielen" in metaal, gelijkend op mobielen die boven kinderwiegjes worden gehangen, vaak in primaire kleuren. Hieronder twee werken van Calder.)
De twee figuren in "Two reclining figures on a Calder base" lijken zich te willen losmaken van hun basis, hun sokkel. Als getormenteerde Rubensiaanse oerkrachten wringen ze zich, gooien zich achterover van de klif.
In de bovenstaande foto probeerde ik de schaduw op de grond te tonen. Zo krijg je ook een idee van de "negatieve ruimte", de leegte die de kunstenaar laat tussen de delen van zijn werk, wat vaak zorgt voor de spanning of de speelse lichtheid van een beeld.
Je zal je herinneren dat we "negative space" al specifiek bekeken in het werk van Rachel Whiteread en Johan Gelper.
Om af te sluiten nog enkele foto's:
Reacties
Een reactie posten