Gary Komarin raakte bekend met schilderijen van ... taarten en pruiken.
Het zijn tamelijk abstracte schilderijen - de pruiken of taarten zijn louter een motief, een manier om het vlak in te delen en om kleur en verf op het doek te kliederen. Heerlijk.
Zijn schilderijen zijn compromisloos, hard en rauw, tactiel en kleurrijk. Reusachtig groot of lekker klein, op papier of canvas, vierkant of langwerpig. Hij gebruikt vaak goedkope verf en industrieel doek, waar hij lekker mee kliedert. Vaak schildert hij ook met het canvas op de grond, zodat hij er kan in rondstappen, en een veegborstel gebruiken. Maar afdruipende verf is zeker ook een van zijn stijlkenmerken. Het toeval, het oncontroleerbare toch controleren en gebruiken; het fysieke aspect van het schilderen toonbaar maken, daar gaat het hier om.
Hij is heel erg geïnspireerd door twee iconen van de hedendaagse schilderkunst: Jean Michel-Basquiat en (zijn leermeester) Philip Guston (beiden reeds lang overleden en dus kom je hen niet tegen in KvdWeek).
Ik begin met enkele van zijn "cake" schilderijen: soms reusachtige composities die uit meerdere doeken bestaan, en die - euhm - een taart afbeelden, maar die je dus niet moet lezen als een afbeelding, maar als een schilderij: een artefact bestaande uit doek en verf waarop de kunstenaar en goed loos is gegaan.
De schilderijen hebben eenvoudige namen: zoiets als "Blauwe taart op beige achtergrond #124".
Een tweede serie die ik toon zijn "French Wigs" - pruiken uit de Franse pruikentijd.
De laatste schilderijen en foto's die ik toon, tonen recenter, veel complexer werk - en enkele "actiefoto's"
Reacties
Een reactie posten