Marina Abramovic is opnieuw een internationale kunstenaar (en geen Belgische kunstenaar zoals Edith Dekyndt, Pascal Marthine Tayou, ...)
Abramovic is vooral bekend om haar performances. Een van de bekendste performances bestond erin dat ze op een tafel ging liggen, en toeliet dat het publiek om het even wat deed met de zaken die er lagen (een roos, honing, een mes, een pistool, een kogel) - het eindigde ermee dat ze bijna gedood werd. Ook in andere performances deed ze aan zelfverwonding.
Ze werkte lang samen met haar toenmalige partner Ulay. Een van de werken die ze samen maakten houdt in dat ze beiden naakt in een deuropening staan, zodat het publiek zich tussen hen in moest wurmen. Hun laatste performance was een tocht over de Chinese Muur. Ze vertrokken elk aan een kant en ontmoetten elkaar na drie maanden in het midden. Op dat moment eindigde ook hun relatie.
Een retrospectieve in het Moma in 2010 was de eerste retrospectieve die volledig in het teken stond van performancekunst. Er waren meer dan 850.000 bezoekers. Ze voerde er haar bekendste performance uit, onder de titel 'The Artist is Present.' Gedurende drie maanden zat ze tijdens de openingstijden van het MoMA in stilte op een stoel in het museum. Bezoekers konden op een stoel tegenover Abramović plaatsnemen om haar in stilte recht in de ogen te kijken zo lang als zij zelf wilden. Op de eerste dag van de performance ging haar ex-partner Ulay tegenover Abramović zitten, wat resulteerde in een emotioneel moment.
Niet mijn favoriete kunstenaar, maar wel superconsequent in het gebruik van haar eigen lichaam als instrument van expressie.
Abramovic is vooral bekend om haar performances. Een van de bekendste performances bestond erin dat ze op een tafel ging liggen, en toeliet dat het publiek om het even wat deed met de zaken die er lagen (een roos, honing, een mes, een pistool, een kogel) - het eindigde ermee dat ze bijna gedood werd. Ook in andere performances deed ze aan zelfverwonding.
Ze werkte lang samen met haar toenmalige partner Ulay. Een van de werken die ze samen maakten houdt in dat ze beiden naakt in een deuropening staan, zodat het publiek zich tussen hen in moest wurmen. Hun laatste performance was een tocht over de Chinese Muur. Ze vertrokken elk aan een kant en ontmoetten elkaar na drie maanden in het midden. Op dat moment eindigde ook hun relatie.
Een retrospectieve in het Moma in 2010 was de eerste retrospectieve die volledig in het teken stond van performancekunst. Er waren meer dan 850.000 bezoekers. Ze voerde er haar bekendste performance uit, onder de titel 'The Artist is Present.' Gedurende drie maanden zat ze tijdens de openingstijden van het MoMA in stilte op een stoel in het museum. Bezoekers konden op een stoel tegenover Abramović plaatsnemen om haar in stilte recht in de ogen te kijken zo lang als zij zelf wilden. Op de eerste dag van de performance ging haar ex-partner Ulay tegenover Abramović zitten, wat resulteerde in een emotioneel moment.
Niet mijn favoriete kunstenaar, maar wel superconsequent in het gebruik van haar eigen lichaam als instrument van expressie.
Reacties
Een reactie posten