Eerste week van september, 2018.
Waarom ik Pascale Marthine Tayou deze keer koos? Wel, op 6 april 2019 begint de paasvakantie (ook wel eens het paasreces genoemd, of lentebreek, of weet ik veel). Enfin, je kan je dan wat makkelijker vrij maken voor een bezoek aan een museumpje. En niet zomaar één ... Muzee! In Oostende!!
Want kijk, in Muzee start diezelfde 6 april 19 een tentoonstelling van deze Kameroenese kunstenaar die nu in Gent woont.
Iets om tegen de vrienden over op te scheppen: ze kennen die man niet; of om met de kinderen naartoe te gaan, ik zweer het je, zo iets gaan ze nog nooit gezien hebben.
Tayou maakt kleurrijk werk waarin hij zijn wereld en zijn fantasie op ons loslaat. Hij is niet voor één gat te vangen en hij maakt zowel simpel kleurrijke installaties als maatschappijkritische dingen. En hij is grappig.
Eén van zijn werken, in Amsterdam, is "Tayouken Piss" - zeg nu zelf; Tayouken piss, veel Belgischer kan je niet zijn. En zijn urinestraal getuigt van bescheidenheid, toch? Kleur en speelsheid in de Bijlmer (ja, van de vliegramp ...). En toen de fonteinen niet meer spoten, gingen de Amsterdammers vragen aan het stadsbestuur om ze te restaureren - die Hollanders weten wat er schoon is.
Maar hij is echt wel een gekende kunstenaar, die al in de Documenta Kassel stond, in de Biënnale van Sao Paolo en 2 keer in Venetië. En dat voor een Belg, enfin een Kameroense Gentenaar.
Zijn werk wordt door M HKA (het Museum voor Hedendaagse kunst Antwerpen) genoemd: "een kruising tussen Arte Povera, recyclagekunst en land art". En, Arte povera, dat kennen de lezers van JansKweek al (zie Giuseppe Penone); en recyclagekunst, daar kunnen we ons iets bij voorstellen (of ons toch minstens afvragen of dat kunst is, of het ons niet afvragen); en land art ... daar ga ik heel binnenkort iets over schrijven. Zo een kunstenaar is dit dus, die Afrika naar Gent brengt via Venetië; en die tentoonstelde in een garage in Sint-Amandsberg (in een tentoonstelling die Land van Garage heette) en in de tentoonstelling TRACK enkele jaren geleden in Gent, maar ook in M HKA, in BOZAR, in Londen, ...
Gewoon wat plaatjes, om je van te laten genieten:
Wie nu niet glimlacht ...
En ja, het is maar net september en het moet nog herfst worden en winter en de koters moeten nog duust keer (terug) naar school en ik begin al over de paasvakantie... Maar het is omdat ik het me aantrek! Omdat je er tijd voor uit moet trekken. You time en me time en we time en koters time en kunst time. Schrijf het op in uw agenda, doen!
Pascale Martine Tayou, een grote meneer, zeg dat ik het gezegd heb.
Waarom ik Pascale Marthine Tayou deze keer koos? Wel, op 6 april 2019 begint de paasvakantie (ook wel eens het paasreces genoemd, of lentebreek, of weet ik veel). Enfin, je kan je dan wat makkelijker vrij maken voor een bezoek aan een museumpje. En niet zomaar één ... Muzee! In Oostende!!
Want kijk, in Muzee start diezelfde 6 april 19 een tentoonstelling van deze Kameroenese kunstenaar die nu in Gent woont.
Iets om tegen de vrienden over op te scheppen: ze kennen die man niet; of om met de kinderen naartoe te gaan, ik zweer het je, zo iets gaan ze nog nooit gezien hebben.
Tayou maakt kleurrijk werk waarin hij zijn wereld en zijn fantasie op ons loslaat. Hij is niet voor één gat te vangen en hij maakt zowel simpel kleurrijke installaties als maatschappijkritische dingen. En hij is grappig.
Eén van zijn werken, in Amsterdam, is "Tayouken Piss" - zeg nu zelf; Tayouken piss, veel Belgischer kan je niet zijn. En zijn urinestraal getuigt van bescheidenheid, toch? Kleur en speelsheid in de Bijlmer (ja, van de vliegramp ...). En toen de fonteinen niet meer spoten, gingen de Amsterdammers vragen aan het stadsbestuur om ze te restaureren - die Hollanders weten wat er schoon is.
Maar hij is echt wel een gekende kunstenaar, die al in de Documenta Kassel stond, in de Biënnale van Sao Paolo en 2 keer in Venetië. En dat voor een Belg, enfin een Kameroense Gentenaar.
Zijn werk wordt door M HKA (het Museum voor Hedendaagse kunst Antwerpen) genoemd: "een kruising tussen Arte Povera, recyclagekunst en land art". En, Arte povera, dat kennen de lezers van JansKweek al (zie Giuseppe Penone); en recyclagekunst, daar kunnen we ons iets bij voorstellen (of ons toch minstens afvragen of dat kunst is, of het ons niet afvragen); en land art ... daar ga ik heel binnenkort iets over schrijven. Zo een kunstenaar is dit dus, die Afrika naar Gent brengt via Venetië; en die tentoonstelde in een garage in Sint-Amandsberg (in een tentoonstelling die Land van Garage heette) en in de tentoonstelling TRACK enkele jaren geleden in Gent, maar ook in M HKA, in BOZAR, in Londen, ...
Gewoon wat plaatjes, om je van te laten genieten:
Wie nu niet glimlacht ...
En ja, het is maar net september en het moet nog herfst worden en winter en de koters moeten nog duust keer (terug) naar school en ik begin al over de paasvakantie... Maar het is omdat ik het me aantrek! Omdat je er tijd voor uit moet trekken. You time en me time en we time en koters time en kunst time. Schrijf het op in uw agenda, doen!
Pascale Martine Tayou, een grote meneer, zeg dat ik het gezegd heb.
Reacties
Een reactie posten