Fik Van Gestel, Balkon
Wie Watou in 2019 bezocht, zag enkele werken van Fik van Gestel op de zolder in het eerste huis:
(Eigen foto's)
Ik denk dat ik zijn werk het eerst zag in de Biënnale van de schilderkunst in 2014. Die Biënnale, in het museum Dhondt-Dhaenens in Deurle, het Museum van Deinze en de Leiestreek en het Roger Raveelmuseum, had als thema "De toets en de materialiteit van het schilderij". Eén van de beste tentoonstellingen die ik ooit zag (ik was ook niet veel gewoon). Voor het eerst zag ik er bewust werk van Walter Swennen, Agnes Maes, Carole Vanderlinden, ... naast bekende namen als Tuymans, Raveel, Warhol, Bernd Lohaus, Gerhard Richter en Raoul De Keyser.
De schilderijen van Fik Van Gestel zijn niet "figuratief" (je herkent er dus niet meteen dingen op) en doordat hij eerder het doek "vult" dan een compositie te maken met elementen die ritme, verhouding en houvast bieden; maar wel steeds interessant en de moeite van een grondige kijkbeurt waard.
Op de website van Willem Elias Belgischekunst.be (klik hier) lees ik dat Van Gestel "twee stromingen bij elkaar" brengt - het neo-expressionisme (de wilde schildertrant, die lyrisch, sensueel, mollig schildert en met figuratie verhalen vertelt - zoals Jean-Michel Basquiat en Philip Guston in de USA en George Baselitz, Anselm Kiefer, Per Kirkeby in Europa) en "ten tweede de fundamentele schilderkunst met Raoul De Keyser als meest succesvol voorbeeld. Dit is een soort abstracte kunst die niet zoals de geometrische gebaseerd is op een verhouding tussen ongeveer meetkundige kleurvlakken en evenmin de gevoelens wil uitdrukken via verfuitspattingen. Het is een kunst die wil tonen wat verf is door lagen over elkaar te leggen zodat men een kleureffect krijgt dat het gevolg is van die gelaagdheid en niet gelijkt op deze van het palet. Tevens wordt de aandacht gevestigd op de penseelvoering, op de toets die de hand nalaat. Bij Fik van Gestel vindt men een interessante combinatie van beide."
Zelf somt de schilder op zijn website www.fikvangestel.be (website) zijn recentste tentoonstellingen op - te beginnen in 2013 (wellicht ging hij in die periode met pensioen als docent aan de academie). De Biënnale waar ik hem ontdekte is één van de eerste die hij vermeldt. In 2013 was hij de curator van een tentoonstelling met als titel "Factura, een verkenning van de verfhuid" - precies datzelfde onderwerp dus: de huid van het schilderij wordt onderzocht (niet zozeer wat voorgesteld of afgebeeld wordt), de "factuur" (hoe het gemaakt is, hoe het materiaal behandeld wordt). Met schilders die ook op de biënnale terugkwamen: Vincent Geyskens, Philippe Vandenberg, Carole Vanderlinden.
Maar Van Gestel werkt dus niet volledig abstract - heel vaak "toont" hij bomen, natuur, het plantaardige. De overheersende kleur is vaak groen (vaak gecombineerd met roze). Merkwaardig genoeg zijn planten, bomen en vegetatie weliswaar gemakkelijk weer te geven (iedereen herkent een verticale streep met opgaande zij-streepjes als een boom), maar door zijn manier van abstraheren is het toch ook meestal niet-herkenbaar. Fik van Gestel lijkt vooral geïnteresseerd in het spel van laag-over-laag, wat in acryl toch een heel ander verhaal is dan in olieverf.
Nog op zijn website toont hij foto's van zijn atelier - hij werkt blijkbaar veel met Golden Acrylics, een acryl die trager droogt en molliger is, meer crèmeux. (Foto's onderaan deze post).
Zijn galerist citeert ter gelegenheid van de nieuwe tentoonstelling van Fik Van Gestel de Franse schilder Pierre Bonnard:
‘Il ne s’agit pas de peindre la vie. Il s’agit de rendre vivante la peinture’
Pierre Bonnard maakte heel kleurrijke schilderijen, vaak van tuinen en interieurs - zijn favoriete onderwerp was zijn eigen vrouw. Fik van Gestel toont in de tentoonstelling zijn eigen versies van Bonnards werken in 'Balkon' en 'Le jardin de Pierre'. Hier zie je de schilderijen telkens naast elkaar:
Om af te sluiten, enkele beelden van tentoonstellingen en het atelier
Reacties
Een reactie posten