Phyllida Barlow

Phyllida Barlow is een Britse beeldhouwer die jarenlang gewerkt heeft als docent in een kunstschool en pas na haar pensioen ontdekt is. Haar levensverhaal is apart, maar haar werk is uitzonderlijk. Haar over-overgrootvader was Charles Darwin, haar grootvader was arts van koningin Victoria en zij is familie van de befaamde porseleinmaker Josiah Wedgwood. Ze groeide op in het naoorlogse Londen - tussen de ruïnes van de nazi-bombardementen, waar stukgeblazen huizen hun ingewanden toonden met bladderend behanpapier, gebroken betonnen pilaren en hopen rommel. Elementen die vaak in haar beeldende taal terug te zien zijn.

Ze ging naar de kunstschool en werd docente - terwijl ze haar leven lang verder beeldhouwde in anonimiteit, naast haar job en haar gezin met vijf kinderen. Haar bekendste oud-studente is Rachel Whiteread.

Maar haar werk: met de gewoonste materialen maakt ze overdonderend grote installaties waarin je verloren kan lopen. Ze gebruikt plaaster, piepschuim, doeken, houten paletten, metalen staven, isolatieplaten, ... Die materialen schildert ze in de lelijkste opvallendste kleuren (of ze doet ze eruitzien als beton of als papier maché). Ze stapelt en verbindt tot reuzen of doolhoven.
Voor mij lijken het verwonderlijke creaties waarin je je klein als een kind kan voelen, en waar je oprechte verwondering kan ervaren.